Μια στάση και δράση στον ΟΑΕΔ
Κατά τη διάρκεια της πορείας θέλουμε να κάνουμε μια δράση στον ΟΑΕΔ και να κολλήσουμε κάποιες αφίσες στη βιτρίνα του.
Σκεφτόμαστε να το κάνουμε αυτό, όχι τόσο για να θίξουμε το ζήτημα της υψηλής ανεργίας (άλλωστε με εξευτελιστικές συνθήκες βρίσκεις αργά ή γρήγορα μια δουλειά), αλλά το γεγονός πως ο ΟΑΕΔ προσπαθεί να διαχειριστεί και να κάνει πιο παραγωγική (για τα αφεντικά) την περίοδο που είμαστε «εκτός εργασίας». Πως;
Þ Μας θέλει πιο καταρτισμένους-πιο παραγωγικούς όταν ξαναδουλέψουμε. Aυτό το συνδυάζει προσφέροντας στους εργοδότες άφθονες επιχορηγήσεις για να προσλαμβάνουν κόσμο σε «μαθητείες». Κόσμος που «καταρτίζεται» για ψίχουλα, που οι εργοδότες τον διώχνουν σύντομα, απλά για να…προσλάβουν έναν άλλο και να πάρουν ξανά επιχορήγηση!
Þ Με το ποσό του επιδόματος ανεργίας, τη διάρκεια χορήγησης του αλλά και τα «προ-απαιτούμενα» (ένσημα κτλ) που χρειάζονται για να το πάρουμε, ρυθμίζει το πότε περίπου θα εξαναγκαστούμε να επιστρέψουμε στη δουλειά, πόσο εξαθλιωμένοι και πιο πειθαρχημένοι θα είμαστε.
Þ Ακόμα σήμερα, ο ΟΑΕΔ θέλει να μάθουμε να είμαστε πιο προσωρινοί, πιο ευέλικτοι π.χ. σκεφτείτε τους εργαζόμενους στα προγράμματα STAGE. Παίζει ρόλο δηλαδή στην εδραίωση της φιγούρας του επισφαλή.
Þ Τέλος, με τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους ανέργους, ενδιαφέρεται να μας εδραιώσει την ιδέα ότι είμαστε «μόνοι», πως η ανεργία είναι «προσωπική ατυχία», πως δεν είμαστε κάποιο συλλογικό υποκείμενο.
Εν ολίγης, θεωρούμε πως ο ΟΑΕΔ δεν ενδιαφέρεται για τις πραγματικές μας ανάγκες, δεν ασκεί «κοινωνική πολιτική» όπως συχνά λέγεται, αλλά νοιάζεται μόνο για το πώς θα γίνουμε πιο αξιοποιήσιμοι από τους εργοδότες.
Ο ΟΑΕΔ είναι ένας ακόμα «κρίκος» στον κύκλο της επισφάλειας που βιώνουμε: ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ!
